طعم چای دودی در دهکده
دهکده صبح‌رویش را دیده‌اید؟ فضایی بین دو دبستان دخترانه و پسرانه، شبیه روستا، با دیوارهای کاه‌گلی و مرغ و خروس و کَرت‌هایی که هرکدام را یکی از کلاس‌ها گیاه‌کاری کرده است.
هر روزِ پاییز، یکی از کلاس‌ها دهکده‌نشینی داشتند و کلاس‌شان را آنجا برگزار می‌کردند تا شیرینی پاییز را با جان و دل بچشند.
فکر نکنید معلم، «الف و ب و دودوتا چهارتا» را در دهکده به بچه‌ها یاد می‌دهد، کلاس‌های دهکده سرفصل‌های خودش را دارد. مثلا:
درس یک: چگونه چای آتشی درست کنیم؟
درس دو: نان را چه‌طور بپزیم؟
درس سه: حیوانات اهلی چه غذاهایی می‌خورند؟
درس چهار: باغچه را چه‌طور شخم بزنیم؟
درس پنج: بلال آتشی چه‌طور درست می‌شود؟
درس شش: مراحل کاشت سبزی چیست؟
و…
روزی که قرار بود بچه‌ها در کلاس دهکده، درست‌کردنِ چای آتشی را یاد بگیرند، گروهی از دانش‌آموزان به همراه معلمشان به پارک کنار مدرسه رفتند و هرکدام با یک بغل هیزم به دهکده رسیدند.یک کتری و قوری سیاه‌رو هم داریم که همیشه آماده است. آن را هم بچه‌ها چندنفری پر از آب کردند و دیگر وقت، وقتِ انتظار بود تا آب به قل‌قل بیافتد. بعد چای در قوری ریخته شود و شاید هم برای عطر و طعم بهتر، هِلی، دارچینی، به‌لیمویی چیزی به آن اضافه شود.
کمی که گذشت، بچه‌ها لیوان‌هایشان را آوردند تا حاصل دست‌رنجشان را تحویل بگیرند؛ چای خوش‌رنگ با طعم تلاش کودکانه!
