روایت پسرانمان در مسابقات فوتبال ستاره‌ساز و مثل سرباز‌هایی که وزیر می‌شوند. چه کسی نقش مثبت و سازنده ورزش را در زندگی‌اش انکار می‌کند؟ حالا می‌دانیم مثلا ایروبیک، مسیرهای عصبی جدیدی را در بدن باز می‌کند و حتی باعث می‌شود درسی چون ریاضی را بهتر از قبل بفهمیم. سرعت عمل را بالا می‌برد و… . خوبی ورزش فقط محدود به این‌ها که گفته شد، نیست. هر ورزشی معلم زندگی آدم‌هاست. همیاری که میآید واحد ورزشی جوانکده و به بچه‌ها شطرنج یاد می‌دهد، به آن‌ها می‌گوید، لازم نیست در زندگی خود وزیر باشند. سرباز پیاده اگر آهسته‌آهسته خودش را تا پایان صفحه برساند، به درجه وزارت می‌رسد. او از این قانون شطرنج به‌نفع آموزش بچه‌ها استفاده می‌کند تا قدرت و معجزه حرکت گام‌به‌گام را به آن‌ها نشان بدهد. عده‌ای از آدم‌ها از بدو تولد تا سنی که به بزرگسالی برسند، شانس داشتن زندگی کم‌دغدغه و آسوده را ندارند. شاید در هیچ عرصه‌ای مثل ورزش پیشرفت و قدرت حرکت‌گام‌به‌گام را نمی‌شود به‌دقت برآورد کرد. آدمیزاد نمی‌تواند واکنش سلول‌های بدنش و جریان روان خون را در بدنش کتمان کند. مربی شطرنج، کتابی برای بچه‌ها آماده کرده که بچه‌ها براساس آن، این ورزش فکری را یاد می‌گیرند. دو بار هم فدراسیون شطرنج از کودکان و نوجوانان صبح‌رویشی دعوت کرد که بروند فدراسیون. بچه‌ها در فدراسیون آموزش‌های عمومی را گذراندند تا اینکه بعضی از آن‌ها به این ورزش علاقه‌مند شدند و نامشان را برای شرکت در دوره نوشتند. حالا هر پنجشنبه، در واحد ورزشی جوانکده، بساط آموزش شطرنج برپاست. در طول همه ماه‌های سال، این واحد پذیرای نوجوانان و بزرگسالان علاقه‌مند به سلامت تن و ورزیدگی جسمانی است. در تابستان اما توپ‌زدن حرفه‌ای به سبک زندگی پسرهای مستعد مدرسه اضافه شد. صبح‌رویش میزبان مسابقات تربیت‌بدنی سازمان‌های مردم‌نهاد شد. به‌هر‌حال چون در موسسه صبح‌رویش مجموعه ورزشی وجود ندارد، تیم‌ها در سالن ورزشی کارگران شهید معتمدی، در مستطیل سبز دنبال توپ دویدند. با این همه، صبح‌رویش مراسم اختتامیه را در باغ آذری برگزار کرد. در این رویداد، مربیانی که در مجموعه ستاره‌ساز فعال‌اند یا در حوزه تربیت بازیکن نقش‌آفرین‌اند حضور داشتند. یاران مدرسه با شبکه‌‌سازی‌ها پای آن مربی‌ها را به مدرسه باز کردند. حالا کسی که خودش آکادمی دروازه‌بانی دارد و بازیکن فوتبال تربیت می‌کند، به‌عنوان همیار کنار صبح‌رویش است، یکشنبه‌ها و سه‌شنبه‌ها در زمین چمن هرندی به پسرکهای فوتبالیست اصول و فنون توپ‌زنی را یاد می‌دهد و حتی حالا که هرندی را دارند تعمیر می‌کنند، در زمین چمن پشت هرندی کنار فوتبالیستک‌های نخبه صبح‌رویشی مانده. نقطه روشن کار این است که وقفه‌ای در کار ورزش نوجوان‌های مدرسه نیفتاده. القصه، مشخصا با انتخاب شماره پیراهن فوتبالیست‌های کوچک که در زمین چمن درخشیدند، روی آن‌ها سرمایه‌گذاری کرده‌اند. ما به نونهالان و نوجوانان مدرسه گفتیم که اگر در تمرین‌های زمین چمن هرندی پرتوان ظاهر شوند، اتفاق‌های خوبی برایشان می‌افتد، اما هنوز این را نگفتیم که با نشان دادن توانایی‌هایشان، راهی لیگ فوتبال خواهند شد. شاید سربه‌مُهر بودنِ این رازِ خوشحال‌کننده به پیشرفت و رشدشان کمک کند. بچههای ورزشکار جوانکده حتی اگر ستاره‌ساز نشوند و به لیگ راه پیدا نکنند، ستاره‌های دنباله‌داری‌اند که اگر آسمان هم به زمین برسد، دوست داریم خودشان خودشان را دنبال کنند. راستی فکر می‌کنید بهشت آدم‌های بی‌ستاره برای ستاره‌چینی کجاست؟
