مهری دیگر آغاز شد در شنبه، دوم مهر! اگر چه صبح رویش را تعطیلی و جز مهر نیست!
شاید بسیاری در هوای گذشته، کرونا و… برآنند که باز هم به خانه بمانند و مدرسه را شاید وقتی دیگر! و اکنون برخط (آنلاین) ادامه دهند.
لیکن اینجا، هنوز درِ مدرسه نگشوده، کثیری کودکِ پرکشیده با بالهای اشتیاق، پشت در نشسته به نظاره و انتظار…که کِی باز خواهد شد، چشم بر در، درِ رحمت، درِ عاطفه، درِ ارتباط…چه دیده اید؟ چه دیده اند؟
مدرسه های برای ارضای نیاز، مبتنی بر اصولِ آزادی، انتخاب، البته آگاهانه، تا انتخاب‌های خوب و بهتر… پیامد آن می‌رود که مسئولیت‌پذیری را نهادینه کند.
کلاس‌ها و ساعت‌ها چنان دقیق، از پس مراسم آغازینِ سال تحصیلی، مهر جدید می‌آیند؛ گویا ماه‌هاست که مدرسه روال گرفته و…
۸ مرکز به یاد هشتمین امام، ۸ محفلِ اُنس، شور و اشتیاق، ۸ خانۀ دوم. نه بل، خانۀ اول! خانۀ امید، خانۀ عشق، مدرسۀ عشق، اجتماع عاشقانِ یادگیری، اجتماع متفاوتِ یادگیری؛ با ۱۰۸۶ کودک و نوجوان!
وای چه می‌شود؟! همه بازی، همه تفریح! تم کارها، همه تفریح، کودکی کردن، بازی کردن، که یادگیری، حاصلِ بازی و تفریح است!
و کیست که تفریح نخواهد؟یادگیری از این مقوله است و گرنه، زور و اجبار و سرزنش و تحقیر و مقایسه و رقابت و برچسب‌های ناچسب و…هرچه کنترل بیرونی است و برانگیختگی درونی ندارد. نه! چه، آن می‌کند که بتوان برخی و نتوان همه را گفت! تحقیر انباشته بر فقرِ فقیر! و… طردِ او که خودتخریب‌گری و بزه‌های اجتماعی و…
و شیوه و رسم صبح‌رویشی‌ها؛ کاری کنیم که بخواهند؛ چون می‌توانند با ارتباط؛ آن هم موثر، با پذیرش، هر آن‌که و چه، هستند… با گفت‌و‌گو، که گوش فرادادن به و شناخت از ادراک او، نیازهای او، علاقه‌های او و حمایت از او…
وای چه شوری چه شوقی! می‌دانند و می‌بینند که در نبودشان اگرچه زمانی کم، لیک قلب‌های رویشی، برای آنان می‌تپد و فکرهای رویشی، که به آنان و به آیندۀ آنان، چه می‌اندیشند.
که در نگاه و نگرش صبح‌رویشی‌ها، ایشان انسان‌اند، خلاق‌اند و… و نیز بخشی از راه حل مسئله و نه بخشی از مشکل و می‌توانند، می‌توانند و می‌توانند!
و ما فقط به طراحی موقعیتی پرداخته و اوست که درگیر شده، اوست که به توسعۀ تجربه‌ها و تازه‌ها دست یافته، به کاربُرد درس‌ها، موضوع‌ها و فراموضوع‌ها، با کنجکاوی، پرسشگری و کنکاش، پی برده و از پس آن، با دوستانش به اشتراک گذاشته (همکاری) فهم را صیقل داده و آنگاه توانسته به موقعیت‌های دیگر انتقال دهد.
و در این مسیر، ما به مشاهده و ثبت شواهد پرداخته تا به گاهِ اعتباربخشی و نه ارزشیابی مرسوم، که خود مانعِ یادگیری است، با بازخوردی مبتنی بر آن شواهد و نه احساس، بر یادگیری او صحه گذاشته و ادامه با هم… به پیش…
چه، برای ما صبح‌رویشی‌ها؛ آن مهم است که برای بچه‌هایمان، مهم است.
این است الگوی ما؛ پس انداز کن، تا، بهره مندی. کودکی یعنی همین!
و صبح رویش، جایی برای کودکی!
و ما با شما خیّران، همراهان، حامیان و همۀ یاران و همیارانِ نیک‌اندیش، با اندیشۀ دیگر دوستیِ موثر، با پشتوانه‌هایی این‌چنین، آن هم با رویکردی علمی، پژوهشی و به‌روز، تا ظرفیت‌های انسانی، اخلاقی، ارتباطی، اجتماعی، اقتصادی و…، می‌رویم تا زمینۀ رشد و توسعۀ این عزیزان را طراحی کنیم. به یاری خدای مهربان! همه را برای امید به زندگانی و زندگانی را… به کمالِ انسانی…!
