ما این خانه را برای ماندگاری نساخته‌ایم. همه هم‌وغم‌مان این است که بچه‌ها، خیلی زودتر از آنچه فکرش را می‌کنند، به آغوش خانواده بازگردند، اما تا زمانی که در کنار ما هستند، می‌خواهیم فضای خانه دوستی فرصتی باشد برای یاد گرفتن، هم‌نشینی و بازیابی امنیت از دست‌رفته.
تربیت هماهنگ، با دل‌های هم‌سو
برای شیفت‌های صبح و شب خانه دوستی، از میان یاران داوطلب «صبح‌رویش»، همراهانی دعوت می‌کنیم که با طی دوره‌های توجیهی کوتاه، با شیوه رفتار درست با کودکان خانه آشنا شوند.
نیت بیشتر این همیاران پاک و دلسوزانه است، اما فقط نیت کافی نیست. ما به‌دنبال رفتار یک‌دست و هماهنگ در تعامل با بچه‌ها هستیم. رفت‌وآمد زیاد و برخوردهای ناهماهنگ کودک را دچار تعارض می‌کند.
تصور کنید از کودکی رفتار خطایی سر بزند و مربی تلاش کند پیامد تربیتی مناسبی برایش در نظر بگیرد، اما همیاری تازه‌وارد، با نوازش کودک، این پیام را خنثی کند. این تضاد رفتاری کودک را سردرگم می‌کند و پیامی نادرستی درباره مرزهای تربیتی می‌دهد.
وحدت در مهربانی و مرزبندی
در خانه دوستی همدلی مهم است، اما مرزبندی هم به همان اندازه ضروری است. یکی از اهداف محوری ما در تیم خانه نگهداری، «هماهنگ‌سازی رفتار» است تا همه بزرگ‌ترها، یک‌صدا و هم‌راستا به کودک احساس ثبات و امنیت بدهند.
شب‌هایی که روشن می‌مانند
بچه‌های خانه دوستی، مسائلی پیچیده دارند؛ هر کدام‌شان به رسیدگی عاطفی و روانی ویژه‌ای نیاز دارند؛ برای همین، بعضی از یاران فعال در بخش‌های مختلف صبح‌رویش، شب‌ها را به نوبت در خانه بچه‌ها می‌مانند.
هر یک از پسرهای ما زبان عشق خاص خود را دارند: یکی با آغوش، دیگری با واژه‌ها و آن یکی با سکوت و ما یاد گرفته‌ایم که این زبان‌ها را بفهمیم و پاس بداریم.
دیدن دنیا از چشم دیگری
گاهی کودک آن‌قدر به رفتاری عادت کرده است که دیگر متوجه پیامدهای منفی‌اش بر دیگران نیست. در خانه دوستی با داستان، نمایش و نقش‌آفرینی به او کمک می‌کنیم خودش را جای طرف مقابل بگذارد. وقتی بتواند احساس دیگری را درک کند، در رفتارش هم بهتر بازنگری خواهد کرد.
مهربانی بی‌حد، همیشه کمک نمی‌کند
اگر در برابر رفتار نادرست، بیش از اندازه انعطاف‌پذیر باشیم، بچه‌ها شرطی می‌شوند و بدون تحمل پیام آن خطا را تکرار می‌کنند. این نه‌فقط برای خود کودک، بلکه برای دیگران هم آسیب‌زاست. گاهی کودکی که آسیب‌دیده، با خودش می‌گوید: «چرا هیچ‌کس واکنشی نشان نداد؟» و شاید به تقلید از همان رفتار روی بیاورد.
امید به انتخاب‌های بهتر
بچه‌ها روزی از ما جدا خواهند شد. امید ما این است که در این مدت کوتاهِ باهم‌بودن، مهارت‌هایی بیاموزند که در آینده به آن‌ها برای انتخاب‌های بهتر کمک کند.
کافه‌ای برای یک قهرمان کوچک
چند روز پیش، یکی از پسرهای خانه که به همکاری، مسئولیت‌پذیری و حل مسئله با گفت‌وگو شناخته شده بود، همراه با دو یار دیگر، به سفر درون‌شهری رفت. او انتخاب شد تا در یک کافه، هر چه دلش خواست سفارش دهد. این پیامد مثبت، نه‌فقط پاداشی برای یک رفتار خوب بود، بلکه الهام‌بخش دیگر بچه‌ها شد تا به نقاط قوت و ضعف خودشان فکر کنند و ببینند انتخاب‌های خوب چه فرصت‌هایی را پیش رویشان می‌گذارد.
